10 augustus, mijn verjaardag.. Het eerste wat ik lees als ik in de ochtend op mijn telefoon kijk is dat de dodentocht op last van de FOD (Federale Overheidsdienst Volksgezondheid) met 1/3 zal worden ingekort.. De dodentocht organisatie is namelijk verplicht om de laatste loper om 13 uur binnen te hebben. Na maanden trainen en verheugen op 100 kilometer moest ik dit toch even laten bezinken, dit zou namelijk mijn laatste grote test zijn om te kijken of ik klaar ben voor de Nijmegen-Rotterdam van 160 kilometer..
Uiteindelijk ben ik tot de conclusie gekomen dat de inkorting helaas de enige juiste beslissing is die de organisatie kan nemen met temperaturen boven de 30 graden, onder minder warme omstandigheden zijn er al vele mensen die de tocht niet uit kunnen lopen. Een deel van de mensen overschat zich en brengt zichzelf in gevaar, deze groep mensen moet helaas tegen zichzelf beschermd worden. Ik heb heel bewust getraind ook in de hitte, daarnaast werk ik in de kassen waarbij inspanning onder het glas, in de zon en hitte regelmatig voorkomen. Ik besluit dan ook om zelf vooraf vast een rondje te lopen, de tocht te lopen en daarna afhankelijk van hoe ik mij voel eventueel nog een stuk te lopen..
12 augustus, eindelijk is het zo ver! Mijn wekker staat gewoon op 6u30, want ik werk die dag gewoon tot 12u30. Vervolgens naar huis om mij klaar te maken voor vertrek. Uiteindelijk rijden we pas rond half 4 weg en met alle verkeersdrukte komen we even voor 18 uur aan op de camping waar mijn man de nacht gaat doorbrengen. Eerst nog samen de tent opzetten en daarna samen richting de start gelopen. Peter loopt iets rustiger als mij (voor mijn gevoel het tempo van een bejaarde schildpad met 4 kreupele poten). De eerste paar kilometers zouden dus niet de snelste worden.. Daarna heb ik zelf nog de tijd volgelopen tot het tijd was om mij echt richting de start te begeven. In de tussentijd wel nog even mijn nummer opgehaald, hier stond een lange lange rij dus ook hier geen topsnelheid. Met oog op de NijRo had ik toch een beetje in mijn hoofd om de loopsnelheid van minimaal 6 km/uur te gaan halen. Nou was het wel nog ruim 30 graden, dus aan het begin wat rustiger aan is ook weer geen ramp.

Rond 20 uur begint het bij het start terrein al flink druk te worden en besluit ik toch maar een plekje op te zoeken. Ik heb nog wel een stukje gelopen, maar al snel was het zo druk dat we alleen maar konden wachten op de start. Nog steeds is het heel warm, maar de zon stond laag genoeg dat we schaduw hadden van de bomen rond het terrein. Er waren twee hele grote startvakken, ik stond in de linker, dus wat je op de foto's ziet is slechts de helft!

21 uur, het hek gaat open en we mogen! Het eerste stuk is dringen, veel mensen hebben de vaart erin omdat de tocht toch "maar" 64 kilometer zal zijn. Links en rechts komen de hardlopers voorbij, diep respect want ik ben absoluut niet gemaakt om te gaan hardlopen. De eerste kilometers haal ik al veel mensen in, het loopt lekker nu de zon onder gaat. De benen voelen goed en ik wil graag snel kilometers maken om voor de ergste hitte binnen te komen. 

De sfeer langs de kant zit er goed in, natuurlijk is er in Bornem zelf veel publiek aanwezig. Maar ook langs de buitenwegen zijn er overal groepen mensen met muziek aanwezig. Dit zal de hele nacht ook zo blijven, natuurlijk zijn er ook genoeg stukken zonder publiek maar tot het eind toe zijn er genoeg mensen om ons aan te moedigen! Wat mij wel een beetje tegenvalt zijn de rustposten, dit kan natuurlijk te maken hebben dat de tocht op het laatst moest worden ingekort en alles moest worden omgegooid.. Als drinken is er de keus tussen water of koffie (en thee?), ik drink nooit koffie aangezien dat bij mij zwaar valt en thee moet ik ook niet aan denken aangezien het nog erg warm is. Ergens rond 2 uur slaat de vermoeidheid toe en beland ik in een behoorlijke dip. Tijdens voorgaande kennedymarsen was een bekertje limonade of cola en een snoepje zat om eruit te komen, blijkbaar kom ik er op alleen water niet zelf uit. Later kregen we nog een blik chocomelk, maar die viel erg zwaar waarna ook het eten mij niet meer aan stond..

Ik had het zwaar, ik was moe en warm. Ook de ondergrond viel niet helemaal mee, een deel waren straten met kinderkopjes en dat liep heel ongelijk. Ben nog een keer haast gestruikeld, dus een mooie blauwe teen erbij. Ondertussen begon ik ook te twijfelen over de Nijmegen-Rotterdam. Als je na 50 kilometer al geen tempo meer kan houden.. De snelheid was er behoorlijk uit, maar we stappen dapper verder. Gelukkig was er even na 5 uur de verlossing, een rust met cola! Ik heb meteen twee bekers gepakt, wat smaakte dat goed zeg! Ineens smaakte het eten ook weer prima en ik voelde mijn energie gewoon terugkomen! Al snel ging het tempo ook als vanzelf weer omhoog en leek alles weer mee te zitten.

Het laatste deel ging gelukkig weer geweldig. Heb onderweg bij de rustpunten kaartjes voor de Nijmegen-Rotterdam verspreid, hopelijk levert het wat inschrijvingen op! Ik heb zelfs in het laatste gedeelte nog mijn allersnelste kilometer gewandeld met wel 7,8 km/uur, toch weer fijn voor het zelfvertrouwen dat ik niet aan het eind helemaal opgebrand ben. Inmiddels ben ik aan de laatste etappe begonnen en ook loopt de temperatuur alweer aardig op. Nog maar een klein stukje en dat ga ik zeker wel halen. De laatste 500 meter gaat door de drukke straat en aan weerszijden word er weer toegejuicht tot je de aankomst tent inloopt waar je gefeliciteerd word en meteen een diploma ontvangt. Geen 100 kilometer, de dodentocht was dit jaar 63 kilometer.

De dodentocht zat erop, met mijn rondje vooraf zat ik net over de 70 kilometer en het was nog geen 8 uur in de ochtend. Het was alweer erg warm, maar voelde mij nog goed genoeg om even door te lopen. Uiteraard geen verzorging meer, dus op eigen kracht verder.. Daar loop je dan zonder doel in onbekende omgeving, keus uit straten vol met mensen of juist de stilte in. Uiteindelijk heb ik doorgelopen tot net iets over de 80 kilometer. Zo zonder route is toch niet zo leuk als meelopen met een wandeltocht.. Ik heb nog even bij het eind van de route gekeken, daar liepen nog meer dan genoeg mensen hun laatste kilometers uit. Ik ben daarna Peter weer op gaan zoeken bij de camping. Daar heb ik even in de schaduw gelegen om mij daarna heerlijk op te frissen met een lekkere douche. Toen werd het tijd om de tent af te breken en terug naar huis te rijden.

Strava analyse:
Afstand: 80,56 kilometer
Gemiddeld tempo: 9:35 min/km (6,3 km/uur)
Beweegtijd: 12:52:34
Gemiddeld tempo gedurende verstreken tijd: 11:18 min/km (5,3)
Verstreken tijd: 15:10:15
Snelste kilometer: 7:43 min/km (7,8 km/uur), dit was kilometer 65

Het plan om de 100 kilometer in 16 tot 17 uur uit te lopen als laatste grote training voor de Nijmegen-Rotterdam is dus uiteindelijk helemaal niets van terecht gekomen.. Toch ben ik zeker niet ontevreden. De gemiddelde loopsnelheid van de 80 kilometer was boven de 6 km/uur ondanks de nachtelijke dip. De verstreken tijd was wel ruim 15 uur, maar een groot deel zat hem in oa de rij van het startnummer halen en het uur wachten bij de startzone. Daarnaast had ik nog genoeg energie over om verder te gaan, slechts één noemenswaardige blaar waarvan ik na doorprikken trouwens geen last van ondervind. De dag na de dodentocht liep ik zonder moeite weer 10 kilometer, deze keer ook helemaal geen stijve of vermoeide benen gehad. Ondanks dat alles anders liep als ik van tevoren bedacht had ga ik de Nijmegen-Rotterdam over 5 weken vol vertrouwen tegemoet!

Hieronder nog een link naar mijn bijbehorende Strava activiteit: