Mijn tweede kennedymars is een hele bijzondere, namelijk De 80 van de Oude Hollandse Waterlinie. Waarom? Nou, omdat dit een eenmalige KM is ter ere van het 350 jarig bestaan van de Oude Hollandse Waterlinie!

27 mei, vandaag start ik om 21 uur aan mijn tweede kennedymars. Het inschrijven bij het startbureau is echter al om 18 uur.. Dit omdat deze KM heen rondwandeling is, maar van A naar B gaat. In ons geval van Nessersluis naar Hoornaar.. De eerste lopers verzamelen al, we worden verwacht in een echte feesttent met live muziek! Hier wachten we tot de bussen ons komen halen om ons naar de echte start te brengen.. Ondertussen spreek ik verschillende mensen en vermaak mij prima.

Even over 19 uur stonden de bussen voor ons klaar, we mochten achter de muziek aan lopen en vervolgens instappen. De bus bracht ons van Hoornaar tot Nessersluis aan de Amstel, wel nog even met de pont want de start lag aan de andere kant van het water..

Het duurde even voordat iedereen er was, er waren 131 lopers en die passen niet allemaal tegelijk op de pont.. Langzaam aan werd de groep steeds groter en er werd nog even een praatje gehouden om de tijd vol te maken..

Uiteindelijk zijn we zo'n 10 minuten eerder gestart omdat het blijkbaar niet mee valt om alle extra tijd vol te praten.. Deze kennedymars startte bij daglicht, dus nu zou ik heb ook donker zien worden. Zoals gebruikelijk is het de eerste kilometers nog behoorlijk druk, enkel de allersnelste en de meest langzame lopers zijn we kwijt maar het grootste deel loopt nog als groep. Langzaam aan word de groep wel steeds lang gerekter als iedereen zijn of haar eigen tempo begint te lopen..

Inmiddels begint de zon te zakken als we over de eerste grasvlaktes lopen met de daarbij behorende hekjes waar je soms langs kan en soms overheen moet klimmen. Iedereen is nog fris, we beseffen ons duidelijk nog niet dat dit een voorteken is dat het overgrote deel van onze route over gras en hekjes zal gaan en deze kennedymars liefkozend de grastachtig zal worden genoemd. Mede door al dat ongelijke gras is dit ook een hele zware KM..

Inmiddels is het echt donker, gelukkig is dit gedeelte van de route deels verhard en deels goed begaanbare ondergrond. Al mag her en der een stuk gras niet ontbreken.. Onderweg komen we nog een oud pontje tegen, zo een waarbij je zelf moet draaien om hem aan de overkant te krijgen. Verder helaas geen foto's gemaakt, daar was het in het buitengebied toch echt te donker voor.

De soeprust, voor mij een welkome onderbreking! Hiervoor was het donker en ik liep alleen, omdat er onderweg veel bochten waren kon ik de lopers voor en achter mij ook niet zien.. Als je dan zo in het donker loopt en je ziet niemand meer, tja dat voelde toch even zwaar. Hier had ik dan ook echt wel een dip en daardoor voelde ik de vermoeidheid ook opkomen, maar gelukkig was daar een rust en soep! En de soep was heel heet, blijkbaar vonden meer mensen dat want het was er ook erg druk. Het duurde dan ook best wel een tijd voor ik de soep op had, daarna nog even een bekertje cola en een paar snoepjes en ik kon er weer tegenaan. Wel even gewacht tot er meer mensen weg gingen, alleen lopen vind ik echt niet erg maar wel zo fijn om toch nog wat mensen voor of achter je te zien lopen.

In Woerden liepen we weer door bewoond gebied en heb ik weer wat foto's kunnen maken.. Daarna kwamen we bij een van de tassenposten, Fort Wierickerschans. Helaas was het nog donker, dus enkel de poort op de foto gezet..

De zon begon op te komen en inmiddels liepen we over een heel lang graspad. De weg kwam in zicht, maar die staken we over om weer op het gras verder te gaan, dit herhaalde zich een aantal keer. Ook waren er natuurlijk weer hekjes om overheen te klimmen, een goede ochtendgymnastiek om de dag mee te beginnen! Al snel werden de graspaden grasdijken en even later schapendijkjes waar we gelukkig inmiddels genoeg licht hadden om de kuilen en schapenkeutels te kunnen ontwijken.. De schapen zelf keken ons maar een beetje raar aan.

Aan mooie uitzichten geen gebrek, zo stond er een prachtige molen. Maar ook de opkomende zon gaf prachtige beelden!

We waren de schapen voorbij, maar gelukkig toch nog een mooie lange grasdijk om overheen te lopen..

Voor de afwisseling nog wat gras en ik begon ze al te missen.. Maar we hadden ook weer hekjes!

Voor de afwisseling een bruggetje, die wel wat gammel aanvoelde.. Gelukkig daarna nog wat gras, om het niet te eentonig aan te laten voelen zat er wel een hoop verschil tussen de soorten gras. De ene keer was het kort, dan weer lang. Alleen gras of gras met brandnetels. Variatie genoeg!

Hier werden we toch zomaar getrakteerd op een warme pannenkoek, wat een verwennerij! Even lekker zitten en genieten, ook dat is een kennedymars. Daarbij zijn de rusten ook ideaal om als je toch even alleen loopt weer even andere lopers te zien. Wat mij betreft, ook al ben ik geen lange rusthouder, zijn de rusten toch zeker een welkome onderbreking, ze breken de 80 kilometer toch maar mooi op in kleinere overzichtelijke etappes.. Daarbij is de verzorging gewoon geweldig, even een bekertje drinken is altijd welkom en daarnaast ligt het er maar net aan wat ze hebben. De ene keer heb je een beker vruchtjes en de ander keer heb ik genoeg aan een plakje komkommer en wat dropjes..

Na de pannenkoek begin ik weer vol verse energie aan de laatste 33 kilometer. Voor  mij lopen dan drie lopers die op dat moment maar een fractie sneller lopen als dat ik loop en langzaam aan zet ik even een tandje bij. Ik herken Lana van mijn eerste kennedymars, toen zijn we elkaar halverwege even tegen gekomen. De twee heren, René en Gerard ken ik dan nog niet, maar we hebben nog wat kilometers om kennis te maken.. Omdat ik mezelf niet stuk wil lopen duurt het een tijd voor ik bij ze ben aangezien we praktisch even snel gaan, maar later kan ik dan toch aanhaken en zo samen gaan de kilometers opeens een stuk sneller. We lopen aardig door, maar gelukkig werken de benen en voeten netjes mee en kan ik het tempo goed hebben.

Onderweg worden natuurlijk de nodige plaatjes geschoten en ondertussen hebben we het erg gezellig.

Vervolgens moeten we weer over met een pont, deze keer naar Nieuwpoort. Dit is de kleinste vestingstad in Nederland.

De kilometers gaan ongemerkt snel voorbij en voor we het weten kunnen we de laatste kilometers gaan aftellen. Gelukkig toch nog wat gras om het af te leren en weer een mooie molen in zicht!

Na 15 uur en 2 minuten kom ik dan alweer aan het eind van wat mogelijk mijn zwaarste kennedymars ooit zal zijn, dat is in elk geval wat ik van veel mensen om mij heen hoor die al veel meer KMs hebben gelopen. Voor mij was het pas de tweede KM, dus ik heb niet veel te vergelijken.. Ja al dat gras en die hekjes waren zeker pittig en ik heb dan ook zeker blaren opgelopen. Maar was het nou zoveel zwaarder als mijn eerste? Die voelde misschien zwaarder aan omdat het mijn eerste was en nog niet goed wist wat ik moest verwachten.. Deze keer ben ik ook niet meteen naar huis gegaan, maar lekker blijven hangen en tussendoor wat slenteren en zelfs mijn benen even omhoog gehad. Dat maakte een hoop verschil, geen kramp toen ik in de auto zat en ook de stijfheid in de dagen erna was een heel stuk minder. De blaren waren wat hardnekkiger, maar gelukkig kon ik er gewoon mee lopen. Ook is het gewoon leuk om nog te blijven hangen om andere mensen binnen te zien komen en heb ik nog met een aantal mensen een gezellig gesprek gehad.

Al met al was de grastachtig een grastastisch avontuur! De verzorging en bepijling waren super, de route was prachtig en ik heb weer een par geweldige mensen leren kennen! Mijn tweede KM stempel is binnen en ik kijk nu alweer uit naar mijn volgende tocht!